ਬੁਢਲਾਡਾ, 05 ਦਿਸੰਬਰ,2020(ਪੱਤਰ ਪ੍ਰੇਰਕ) ਮਨੁੱਖ ਭੌਤਿਕ ਸਾਧਨਾਂ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਭੱਜਣ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਮਨੁੱਖੀ ਮੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਅਪਨਾਉਣ ਅਤੇ ਉੱਧਰ ਸਾਡਾ ਧਿਆਨ ਜਾਣ ਨਾਲ ਮਨੁੱਖੀ ਜੀਵਨ ਆਪਣੇ ਆਪ ਹੀ ਸੁੰਦਰ ਬਣ ਜਾਵੇਗਾ।ਇਹ ਵਿਚਾਰ ਸਤਿਗੁਰੂ ਮਾਤਾ ਸੁਦੀਕਸ਼ਾ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਨੇ 73ਵੇਂ ਵਰਚੂਅਲ ਸਾਲਾਨਾ ਨਿਰੰਕਾਰੀ ਸੰਤ ਸਮਾਗਮ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ ਮਾਨਵਤਾ ਦੇ ਨਾਮ ਸੰਦੇਸ਼ ਦਿੰਦੇ ਹੋਇਆ ਕਹੇ। ਵਰਚੂਅਲ ਰੂਪ ਵਿਚ ਹੋ ਰਹੇ ਤਿੰਨ ਦਿਨਾਂ ਦੇ ਇਸ ਸਮਾਗਮ ਦਾ ਆਨੰਦ ਸੰਸਾਰ ਭਰ ਵਿਚ ਰਹਿ ਰਹੇ ਨਿਰੰਕਾਰੀ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਲੱਖਾਂ ਸ਼ਰਧਾਲੂ ਭਗਤ ਅਤੇ ਪ੍ਰਭੂ ਪ੍ਰੇਮੀ ਮਿਸ਼ਨ ਦੀ ਵੈਬਸਾਈਟ ਅਤੇ ਸੰਸਕਾਰ ਟੀਵੀ ਦੇ ਰਾਹੀਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ।ਮਾਤਾ ਜੀ ਨੇ ਵਿਸ਼ਵ ਭਰ ਵਿਚ ਫੈਲੀ ਕਰੋਨਾ ਮਹਾਮਾਰੀ ਦੇ ਬਾਰੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਸ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਵਾਤਾਵਰਨ ਵਿਚ ਸੰਸਾਰ ਨੇ ਇਹ ਜਾਣਿਆ ਕਿ ਜਿਸ ਮਾਇਆ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਉਹ ਭੱਜ ਰਹੇ ਸਨ, ਸਹੀ ਮਇਨੇ ਵਿੱਚ ਛੋਟੇ-ਮੋਟੇ ਭੌਤਿਕ ਸਾਧਨ ਮਾਤਰ ਹੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਇਸ ਦਾ ਉਪਯੋਗ ਸਾਧਨ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਹੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।ਅੱਜ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਮਨੁੱਖ ਆਪਣੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਕੰਮਾਂ ਵਿਚ ਇਨ੍ਹਾਂ ਰੁਝ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਲਈ ਵੀ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਦੇ ਪਾਉਂਦਾ। ਇਹਨਾਂ ਭੌਤਿਕ ਸੁਖਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਪਿੱਛੇ ਮਨੁੱਖ ਆਪਣਾ ਸਾਰਾ ਸੁੱਖ ਚੈਨ ਵੀ ਖੋ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।ਇਸ ਵਿਪਰੀਤ ਪਰਿਸਥਿਤੀ ਵਿਚ ਸਭ ਨੇ ਵੇਖਿਆ ਕਿ ਲੋਕੀਂ ਕਿਵੇਂ ਸਵਾਰਥ ਤੋਂ ਪਰਮਾਰਥ ਦੀ ਦਿਸ਼ਾ ਵੱਲ ਨੂੰ ਵੱਧ ਰਹੇ ਹਨ, ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਰੂਪ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸੰਸਥਾ ਦੇ ਵਲੋਂ , ਉਸ ਨੂੰ ਉਸੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਤਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ।ਇਸ ਕੜੀ ਵਿਚ ਵੀ ਸੰਤ ਨਿਰੰਕਾਰੀ ਮਿਸ਼ਨ ਦਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਯੋਗਦਾਨ ਰਿਹਾ। ਸੀਮਤ ਦਾਇਰੇ ਵਿਚ ਨਾ ਸੋਚ ਕੇ , ਸਾਰੇ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਹੀ ਆਪਣਾ ਮਨਿਆ।ਵਿਸ਼ਵ ਭਾਈਚਾਰਾ ਅਤੇ ਦੀਵਾਰ ਰਹਿਤ ਸੰਸਾਰ ਦਾ ਉਦਾਰ ਚਿੱਤ ਭਾਵ ਮਨ ਵਿੱਚ ਰੱਖਕੇ ਹਰ ਜਰੂਰਤਮੰਦ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸਮਰੱਥਾ ਅਨੁਸਾਰ ਸਹਾਇਤਾ ਕੀਤੀ। ਆਪਣੇ ਦਰਦ ਨੂੰ ਭੁਲਾਕੇ ਦੂਸਰਿਆਂ ਦੇ ਦਰਦ ਦਾ ਛੁਟਕਾਰਾ ਕਰਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ । ਇਹਨਾਂ ਮੁਸ਼ਕਲ ਪਰਿਸਥਿਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਮਾਨਵੀ ਮੁੱਲ ਹੀ ਕੰਮ ਆਏ। ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਕੇ ਸਹੀ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ ਮਨੁੱਖ, ਮਨੁੱਖ ਕਹਿਲਾਇਆ ਅਤੇ ਇਹ ਸਾਬਤ ਕੀਤਾ ਕਿ ਮਨੁੱਖਤਾ ਦੀ ਸੇਵਾ ਹੀ ਪਰਮ ਧਰਮ ਹੈ ।ਸਤਿਗੁਰ ਮਾਤਾ ਸੁਦੀਕਸ਼ਾ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਨਿਰੰਕਾਰ ਦੁਆਰਾ ਸਰਵੋਤਮ ਉਪਹਾਰ ‘ਮਨੁੱਖਤਾ’ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਇਆ ਹੈ । ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਕਾਲ ਤੋਂ ਹੀ ਸੰਤਾਂ ਨੇ ਇਹੀ ਸਮਝਾਇਆ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਭੌਤਿਕ ਮਾਇਆ ਨੂੰ ਇੰਨਾ ਮਹੱਤਵ ਨਹੀਂ ਦੇਣਾ ਕਿ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਇਸਦੇ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਹੈ।ਭੌਤਿਕ ਸਾਧਨਾਂ ਨੂੰ ਮਹੱਤਵ ਨਾ ਦੇਕੇ ਮਾਨਵੀ ਮੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਮਹੱਤਵ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਪ੍ਰੀਤ, ਪ੍ਰੇਮ, ਸੇਵਾ, ਨਿਮਰਤਾ ਅਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਢਾਲਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਉਦੋਂ ਜੀਵਨ ਪਰਿਪੂਰਨ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਪਰਮਾਰਥ ਨੂੰ ਹੀ ਆਪਣਾ ਪਰਮ ਲਕਸ਼ ਮੰਨ ਕੇ ਆਪਨੇ ਆਪ ਦਾ ਜੀਵਨ ਉੱਜਵਲ ਕਰ ਸੱਕਦੇ ਹਾਂ। ਇਸ ਤੋਂ ਹੀ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਏਕਤਵ ਦੇ ਭਾਵ ਦਾ ਆਗਮਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਚਾਲ ਚਲਣ ਅਤੇ ਸੁਭਾਅ ਵਿੱਚ ਸਥਿਰਤਾ ਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ । ਜਦੋਂ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤੱਦ ਸਥਿਰ ਨਾਲ ਮਨ ਦਾ ਨਾਤਾ ਜੁੜ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਜੀਵਨ ਸਹਿਜ ਅਤੇ ਸਰਲ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਫਿਰ ਮਾਇਆ ਰੂਪੀ ਭੌਤਿਕ ਵਸਤਾਂ ਨੂੰ ਕੇਵਲ ਇੱਕ ਜ਼ਰੂਰਤ ਸੱਮਝਦੇ ਹੋਏ ਉਸ ਵੱਲ ਆਪਣਾ ਧਿਆਨ ਆਕਰਸ਼ਤ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ । ਕੇਵਲ ਪਰਮਾਰਥ , ਨਿਸਵਾਰਥ ਸੇਵਾ , ਪਰਉਪਕਾਰ ਹੀ ਜੀਵਨ ਦਾ ਇੱਕਮਾਤਰ ਲਕਸ਼ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ।ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਮਾਤਾ ਜੀ ਨੇ ਸ਼ਰਧਾਲੂ ਭਗਤਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ ਕਿ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਨਾਲ ਏਕਤਵ ਦਾ ਭਾਵ ਗਹਿਰਾ ਕਰਦੇ ਜਾਈਏ ਜਿਸਦੇ ਨਾਲ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਸਥਿਰਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਵੇ । ਜਿਸ ਨਾਲ ਦਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਪਿਆਰ ਵਧਦਾ ਜਾਵੇਗਾ ਅਤੇ ਉਸੇ ਪਿਆਰ ਦੇ ਆਧਾਰ ਉੱਤੇ ਅਸੀਂ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਨਾਲ ਏਕਤਵ ਦਾ ਭਾਵ ਸਥਾਪਤ ਕਰ ਪਾਵਾਂਗੇ । ਸਤਿਗੁਰੂ ਮਾਤਾ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਕਿਸੇ ਸਵਾਰਥ ਜਾਂ ਮਜਬੂਰੀ ਦੇ ਕਾਰਨ ਨਹੀਂ , ਸਗੋਂ ਇਸ ਲਈ ਪਿਆਰ ਦਾ ਰਸਤਾ ਅਪਣਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਕੇਵਲ ਉਹੀ ਇੱਕ ਉੱਤਮ ਰਸਤਾ ਹੈ । ਸਵਾਰਥ ਭਾਵ ਤੋ ਅਜ਼ਾਦ ਹੋਕੇ ਸਾਧਨਾਂ ਨੂੰ ਸਾਧਨ ਹੀ ਸੱਮਝਕੇ ਇਸ ਸੱਚਾਈ ਦੇ ਵੱਲ ਅੱਗੇ ਵੱਧਦੇ ਚਲੇ ਜਾਈਏ ।
