ਕੰਡਆਿਲੀ ਤਾਰ

• ਸਾਡਾ ਸੱਭਿਆਚਾਰ
• Mon Jun,2020

ਛੁੱਟੀ ਵਾਲ਼ੇ ਦਨਿ ਮੇਰਾ,ਖੇਤ ਵੱਲ ਗੇਡ਼ਾ ਸੀ।ਕੱਦੂ,ਚੌਲ਼ੇ ਲਈ ਆਵੇ,ਮਲ਼ਿਆਿ ਵੀ ਜਹਿਡ਼ਾ ਸੀ।ਖੇਤਾਂ ਵੱਿਚ ਹਰ ਪਾਸੇ,ਦਸਿਦੀ ਬਹਾਰ ਸੀ।ਕੱਿਲਆਿਂ ਨਾਲ਼ ਬੱਧੀ ਅੱਗੇ, ਕੰਡਆਿਲੀ ਤਾਰ ਸੀ।ਜ਼ਾਲਮ ਜਹੇ ਕੰਡੇ ਦੇਖ,ਪੁੱਛਣ ਮੈਂ ਬਹ ਿਗਆਿ ।ਗ਼ੁੱਸੇ ਵੱਿਚ ਪਤਾ ਨਹੀਂ,ਕੰਿਨਾ ਕੁੱਝ ਕਹ ਿਗਆਿ ।ਕੰਿਨਆਿਂ ਮਸੂਮਾਂ ਦੇ ਝੱਗੇ,ਕੀਤੇ ਲੀਰਾਂ ਨੇ।ਕੰਿਨੇ ਗਊ-ਵੱਛਆਿਂ ਦੇ ਢੱਿਡ,ਪਾਡ਼ੇ ਤੇਰੇ ਤੀਰਾਂ ਨੇ।ਪਾਪ ਹੀ ਤਾਂ ਪਾਪ ਬੱਸ,ਆਇਆ ਤੇਰੇ ਵੰਡੇ ਦਾ।ਚੰਗਾ ਕੰਮ ਇੱਕ ਵੀ,ਗਣਾ ਦੇ ਤੇਰੇ ਕੰਡੇ ਦਾ।ਮੇਹਣਾ ਸੁਣ ਅੱਗੋਂ ਤਾਰ,ਫੁੱਟ-ਫੁੱਟ ਰੋਈ ਸੀ।ਸਬਜ਼ੀ ਜੋ ਖਾਨੈ,ਉਹ ਮੇਰੇ ਕਰਕੇ ਹੋਈ ਸੀ ।ਰਾਖੀ ਵਾਲ਼ਆਿਂ ਨੂੰ ਰੁੱਖੇ,ਭੈਡ਼ੇ ਹੋਣਾ ਪੈਂਦਾ ਵੇ।ਚੰਗਾ ਰਾਖਾ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ,ਬਹੁਤ ਗੱਲਾਂ ਸਹੰਿਦਾ ਵੇ।ਵਸ਼ਿਵਾਸ ਮੇਰੇ 'ਤੇ ਮਾਲਕ,ਬੀਜ ਗਆਿ ਕਆਿਰੀ ਵੇ।ਤੈਨੂੰ ਨਹੀਓਂ ਪਤਾ ,ਕੀ ਹੁੰਦੀ ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ ਵੇ।ਸਾਹਮਣੇ ਹੈ ਤੇਰੇ,ਇਹ ਜੰਗਾਲ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗੀ ਵੇ।ਨਵੀਂ -ਨਵੀਂ ਆਈ ਸੀ ਮੈਂ,ਚਾਂਦੀ ਜਹੀ ਬੱਗੀ ਵੇ।ਦੱਸ ਦੇ ਕਆਿਰੀ ਵੱਿਚੋਂ,ਕੰਿਨੇ ਫਲ਼ ਖਾ ਲਏ ਮੈਂ।ਕਈ ਵਾਰ ਜਸਿਮ ਦੇ,ਟੋਟੇ ਕਰਵਾ ਲਏ ਮੈਂ।ਉਸ ਦਨਿ ਸ਼ਾਮ ਦੀ ,ਬੱਸ ਇੰਨੀ ਕੁ ਕਹਾਣੀ ਸੀ।ਤੇਰੇ ਨਾਲ਼ੋਂ 'ਰੋਸ਼ਨ ਸਆਿਂ'ਵੱਧ ਤਾਰ ਹੀ ਸਆਿਣੀ ਸੀ।ਰੋਸ਼ਨ ਕੋਟ ਬਖਤੂ,ਪੰਿਡ ਕੋਟ ਬਖਤੂ,,ਤਹਸੀਲ ਤਲਵੰਡੀ ਸਾਬੋ (ਬਠੰਿਡਾ )